به گزارش باشگاه جوانی
آیا زندگی شما یکنواخت و کسل کننده. ملال آور شده است؟ کلافه شدهاید؟ آیا هفت روز هفته شما شبیه الگوی زیر است؟
روز اول هفته، عالی!؛
روز دوم، خوبه؛
روز سوم، بد نیست؛
روز چهارم، ای میگذره؛
روز پنجم، خمیازه؛
شب پنجم، خدا رو شکر این هفته هم داره تموم میشه!؛
روز ششم، ای وای سرم؛
روز هفتم، استراحت واسه تمدد اعصاب.
آیا زندگی همین است؟
دور تسلسلی از یکنواختی و افسردگی و ملال؟ یک گوشه پرت کردن روزنامه صبح، انگشت زخمی، قر شدن سپر ماشین و غیره و غیره؟! اگر واقعیت کوتاه بودن زندگی را درک کنیم، بسیاری از ترسهایمان احمقانه به نظر میرسد. چرا باید همیشه مضطرب باشیم حال آنکه میتوانیم قسمت بیشتر روز را با اعتماد به نفس بگذرانیم؟ چرا باید "در دنیایی که متعلق به ماست، مدام به همه چیز دزدکی نگاه کنیم، یا مثل یک بچه یتیم، خود را از همه چیز و همه کس پنهان کنیم؟"
یکی از راههایی که میتوان عادت پیله کردن به جزییات را ترک کرد، این است که روز خود را طور دیگری آغاز کنیم. روز را هرطور شروع کنیم، همانطور ادامه پیدا میکند و به شب میرسد.
به این فکر کنید هر چیزی که دارید، یک هدیه و موهبت است. هدیه زمان و هدیه منابع طبیعی. ما هیچ کاری نکردهایم که سزاوار این موهبت باشیم. وقتی متوجه شویم که ما، انسانی با نام و زندگی منحصر به فرد فقط به دلیل یک عمل ساده به جهان پا گذاشتهایم، حیرت میکنیم. نه آمدنمان به این دنیا دست خودمان بوده و نه در رفتنمان اختیاری داریم. زندگی یک هدیه است که خدا به ما داده، پس از خدا تشکر کنید و سعی کنید هر روزتان با روزهای دیگر متفاوت باشد.