به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، تاثیر کرونا بر کسب‌وکارهای کوچک به وضوح قابل مشاهده است. کسب و کارهای کوچک در سراسر جهان با یکی از چالش برانگیزترین دوران تاریخ معاصر روبرو شدند. گسترش کووید۱۹ یا ویروس کرونا این مشاغل را با محیطی نامطمئن، پیش‌بینی‌ناپذیر و به سرعت در حال تحول روبرو کرد.
نزدیک به دو سال از شرایط کرونایی در کشور می‌گذرد، هنوز کمرشان زیر بار فشار و مشکلات بسته‌شدن چندین باره محل کسب‌شان در پیک‌های مختلف کرونا راست نشده که این بار اخطار و حکم تخلیه محل اجاره آنها بر سرشان آوار شده است.
صاحب ملک مرغش یک پا دارد و می‌گوید باید هرچه زودتر هر 10 واحد تجاری را خالی کنند وگرنه وسایلشان را بیرون می‌اندازد.
دانشگاه کردستان صاحب این 10 مغازه است، مغازه‌هایی که هر ساله طی قرادادهای چند ماهه به این افراد واگذار شده و الان محل درآمد بیش از 50 تا 60 خانوار است، خانوارهایی که چند نفر از آنها را زنان سرپرست خانوار تشکیل می‌دهند.
«خبرگزاری فارس صدای ما را به عنوان یک رسانه مردمی به گوش مسئولان برساند»، این درخواستی بود که با امضای صاحبان این چند واحد صنفی به خبرگزاری فارس کردستان ارسال شد.
برای بررسی موضوع به سراغشان می‌رویم، احکام تخلیه واحدها به تک تک آنها ابلاغ شده است و تنها یک فرصت چند روزه برای تخلیه دارند، تنها خواسته آنها تمدید قرارداد تا پایان سال جاری است، می‌گویند در شرایط کرونایی و در این ایام از سال پیداکردن مکانی دیگر برای راه‌اندازی کسب و کارشان ممکن نیست.
می‌گویند: تا قبل از اینکه ما این محل را آباد کنیم جای معتاد و سگ‌های ولگرد بود، الان محل کسب و کار شده و مغازه‌ها یکی پس از دیگری به همت این افراد کارآفرین چراغ‌شان روشن شد.
از درد کرونا تا فشار مالک بر مستاجران
از اسفندماه 98 و همزمان با شیوع کروناویروس در کردستان و کشور، کسب و کارشان تا حدود زیادی با کسادی مواجه شد، به دستور ستاد کرونا کرکره مغازه‌هایشان را با وجود اینکه مستاجر بودند پایین کشیدند تا شرایط مقداری مساعد شود.
صاحبان این مغازه‌ها می‌گویند: حال بعد از ماه‌ها کسادی بازار، بار دیگر کارشان روی ریل افتاده است، اما دانشگاه کردستان به عنوان صاحب اصلی این واحدها مانع از کسب و کارشان می‌شود.
متولیان اداره کار استان هم با وجود اینکه می‌دانند اگر این واحدها بسته شود، بر آمار بیکاران استان افزوده شده و برکت سفره چندین خانوار با چالش مواجه می‌شود اما اعلام کرده‌اند، کمکی از دست آنها بر نمی‌آید.
اگرچه حکم تخلیه این واحدها کاملا قانونی است اما تصمیمات یک بام و دو هوای ستاد کرونا جای انتقاد دارد که هر زمان نیاز باشد باید اصناف کرکره مغازه‌ها را پایین بیاورند اما در حمایت از آنان هیچ تدبیری ندارند.
میلاد کریمی از مستاجران این واحدهای صنفی که سخت از یک بام و دوهوای ستاد کرونا منتقد است، می‌گوید: وقتی به خاطر شرایط کرونا هر چند مدت یک بار چند روز محل کسب و کار ما را می‌بستند ما موظف به اجرای دستورات این ستاد بودیم ولی همین ستاد الان هیچ دستورالعمل و یا تصمیمی برای دفاع از ما ندارد.
محل کسب و کار ما یک آشپزخانه است که 35 خانوار بصورت مستقیم و غیرمستقیم سر این سفره هستند که با تخلیه آنها کسب و کار ما تعطیل خواهد شد سفره 35 خانوار خالی می‌ماند.
15 نفر با برخورداری از بیمه تامین اجتماعی در این آشپزخانه به صورت مستقیم کار می‌کنند که چند نفر آنها زنان سرپرست خانوار هستند.
برای توسعه کار و ایجاد اشتغال بیشتر بنا به پیشنهاد مسئول واحد حقوقی دانشگاه کردستان یکی از واحدهای آنها را که به واحد خودم چسپیده است، اجاره کردم و 3 ماه پیش نزدیک به 20 میلیون تومان برای روبه راه کردن مخروبه‌ای که تحویل گرفتم هزینه کردم و حال سوال این است که اگر قصد داشتند ما را بیرون کنند چرا اجازه دادند این میزان هزینه کنم.
تمکین به قانون
ما مطیع قانون هستیم، ولی کجای قانون نوشته بدون هیچ ساز و کاری کسب و کارهایی که برای چندین خانواده کسب درآمد می‌کنند در این شرایط سخت اقتصادی و کرونایی اینگونه تعطیل شوند.
کریمی می‌گوید: مسوول حقوقی دانشگاه کردستان می‌گوید می‌خواهیم این واحدها را تعمیر کنیم و برای ایجاد اشتغال به دانشجویان تحویل دهیم، کجای این کار حمایت از مردم است، در سالی که مقام معظم رهبری به عنوان سال «تولید، مانع‌زدایی‌ها، پشتیبانی‌ها» نامگذاری کرده‌اند و همه مسئولان باید عزم خود را برای ایجاد اشتغال و حمایت از آن صرف کنند، دانشگاه کردستان تیشه به ریشه ما می‌زند.
اگر دولت بخواهد برای نیروهای جویای کار در این استان اشتنغالزایی کند باید چه میزان هزینه پرداخت کند، ما نمی‌گوییم مغازه‌ها را خالی نمی‌کنیم اگر تا پایان امسال به ما فرصت دهند متعهد می‌شویم تخلیه کنیم.
حقی که ادا نمی‌شود
برای پیگیری موضوع به استانداری و اداره کار هم مراجعه کرده‌ایم همه به ما حق می‌دهند اما می‌گویند کاری از دست آنها برنمی‌آید.
مسئول واحد حقوقی سابق دانشگاه کردستان که فردی غیربومی بود چند ماه پیش خودش پیشنهاد داد ما مغازه‌ها را تعمیر کنیم و توسعه دهیم، به محض اینکه یک فرد بومی به جای آن معرفی شد، مسوول جدید ساز و کار و تدبیرش بر تخلیه است، خوب چه کسی جواب این همه خسارت را می‌دهد چنین مسولانی بجای اشتغالزایی، اشتغالزدایی می‌کنند گویا معنای شعار سال را درک نکرده‌اند.
روزهای پراستراس زنان نان‌آور
مریم خانم که زن سرپرست خانوار و در محل غذای آماده برای خود و فرزندانش نان‌آور است، می‌گوید: چند سال است در این آشپزخانه مشغول به فعالیت است و از مسئولان خواست نگذارند به درآمد و محل ارتزاق آنها لطمه‌ای وارد شود.
خانم غلامی هم که شرایط مشابه مریم خانم دارد، می‌گوید: سه فرزند دارم و مستاجرم، از وقتی که همسرم فوت کرده نان‌آور خانه شده‌ام، برای فرزندانم هم مادر و هم پدر بوده‌ام از روسای دانشگاه کردستان انتظار داریم که حداقل یک فرصت چند ماهه به ما بدهند تا بتوانیم کسب و کارمان را در جای دیگر راه‌اندازی کنیم حتی یک روز بیکاری برای ما و خانواده‌هایمان در این شرایط اقتصادی سخت رنج آور و غیرقابل جبران است.
ایجاد اشتغال برای دانشجویان به چه قیمتی؟
او می‌گوید: دانشگاه اعلام کرده می‌خواهند این مغازه‌ها را به افراد کارآفرین در حال تحصیل واگذار کنند که برای دیگران اشتغال ایجاد کنند، مگر الان در این مکان اشتغالزایی صورت نگرفته؟ یعنی فرق بین من کارآفرین با کسی که دانشگاه می‌خواهد به عنوان کارآفرین به خاطرش نان ما را ببُرد، چیست؟آقا تورج هم که واحد تولیدی پوشاک محلی دارد، می‌گوید: این واحد تولیدی برای چهار نفر اشتغالزایی کرده و در کنار تولید لباس‌های محلی، واسطه خوش‌قولی و دقت در تولید محصول هر ساله با واحدهای تولیدی بزرگ و فروشندگان عمده در سطح کشور قراردادهایی می‌بندیم، امسال قرارداد تولید 800 عدد کاپشن با تهران دارم، چک گذاشته‌ام که تا ماه آینده تحویل دهم، اگر به موقع کار را تحویل ندهیم دچار زیان جدی خواهیم شد.
یعنی نمی‌توانند چند ماه دیگر صبر کنند تا ما هم دچار ضرر و زیان نشویم، آیا فرصت چند ماهه آنقدر برای متولیان دانشگاه سنگین است که به زور می‌خواهند نان ما را آجر کنند.
بدترین زمان برای اجاره مغازه
خانم احمدیان هم می‌گوید: من مغازه پوشاک‌فروشی دارم، همین الان کلی پول دست مردم دارم، جنس را نسیه داده‌ام به امیدی که با مساعد شدن شرایط کرونا پولش دستم بگیرد، ولی مجبورمان کرده‌اند وسایلمان را جمع کنیم، یک هفته است دنبال مغازه می‌گردم ولی جایی پیدا نمی‌کنم، با این وجود به احترام قانون وسایلم را جمع کرده‌ام.
الان ادعا می‌کنند ما قرارداد نداریم این در حالی است که خودشان می‌گویند سال کاری ما همزمان با سال تحصیلی شروع می‌شود و قراردادهایتان را همان زمان تمدید می‌کنیم، اگر قصد داشتند قرارداد نبندند چرا اعلام نکردند هزینه نکنیم، کدام عقل سلیم برای چند ماه قرارداد این میزان هزینه بازسازی می‌کند.
خانم لحیمی دیگر مستاجر دانشگاه کردستان در این واحدهای صنفی هم که به تازگی مجبور شده وسایل مغازه پسرش را جمع کند در انبار خانه روی هم بچیند، می‌گوید: به بهانه اینکه می‌خواهیم مغازه را مزایده بگذاریم به ما خالی کردند الان پسرم بیکار در خانه مانده برای گرفتن مغازه به هر جا سر زده ولی اینطرف سال یا مکان نیست و اگر هم باشد با پول پیش او همخوانی ندارد.
دانشگاه از اول هم قراردادهایی که با ما می‌بست بر خلاف عرف بازار، به جای قراردادهای یک، دو و حتی سه و 5 ساله، قراردادهای چند ماهه می‌بست و با همین کار امروز خود را حق به جانب برای فرمان تخلیه در کمتر از یک هفته می‌داند.
آقا ادریس هم که تقریبا 10 ماه پیش حدود 20 میلیون تومان برای تعمیر یک دهنه از همین مغازه‌ها و گسترش کارش هزینه کرده و برای چند نفری هم اشتغالزایی کرده است، می‌گوید: واقعا اگر قصد داشتند این واحدها را به دانشجوهای کارآفرین واگذار کنند چرا با ما قرارداد بستند و اجازه دادند این همه هزینه کنیم، قراردادهای دانشگاه همیشه چند ماهه بسته می‌شد دستمان را که بو نکرده بودیم بفهمیم قرارداد این دفعه با دفعات قبل فرق می‌کند، هرچه پس انداز داشتم صرف تعمیرات کردم الان که کار رونق گرفته می‌گویند یک هفته‌ای باید خالی کنیم.
تصمیم با دادگاه است
مسوول واحد حقوقی دانشگاه کردستان در یک تماس تلفنی گفت: قرارداد مستاجرین واحدهای تجاری دانشگاه تا پایان سال 99 بود که تا آخر خرداد امسال تمدید کردیم و قرار شد بعد آن تخلیه کنند.
احمدی افزود: مستاجرین بازهم از دانشگاه فرصت خواستند که تا آخر شهریور به صورت موقت تمدید کردیم و الان چون تخلیه نمی‌کنند از دادگاه شکایت کرده‌ایم و دادگاه هر تصمیمی بگیرد ما تمکین می‌کنیم.
وی عنوان کرد: دانشگاه می‌خواهد از این محل برای مرکز رشد استفاده کند.
و اما...
ایجاد اشتغال و حمایت از شغل‌های موجود به عنوان یک اصل بسیار مهم همواره مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده تا جایی که در اکثر قریب به اتفاق شعارهای سال به این موضوع و مولفه مهم تاکید فرموده‌اند، اینکه برای دانشجویان کارآفرین اشتغال ایجاد شود و فرصت برای ورود به بازار کار فراهم شود کار بسیار ارزشمندی است که می‌تواند به الگوی بسیار خوبی در استان تبدیل شود، اما اینکه به خاطر یک گام مثبت در حوزه اشتغال فرصت‌های شغلی ایجاد شده را که در حال حاضر به بهره‌وری رسیده و چرخ‌های اقتصاد 60 خانوار به صورت مستقیم و بیش از 10ها خانوار را به صورت غیرمستقیم می‌چرخاند دچار چالش شود تا چه میزان به صرفه است.
آیا دادن فرصتی چند ماهه به صاحبان این واحدها که محل رزق و روزی 60 خانوار است تا این میزان برای دانشگاه کردستان سنگین است که صاحبان مشاغل در این واحدهای استیجاری مجبور شده‌اند به رسانه پناه بیاورند؟
در شرایط کرونایی که خود مسئولان ما از صاحبخانه و صاحبان می‌خواهند هوای مستاجران را داشته باشند چرا باید خود آقایان مسئول به آنچه می‌گویند عمل نکنند!
فرصت چند ماه تا پایان سال تنها خواسته مستاجران این واحدهای صنفی است، تا بتوانند در این بازه زمانی هم به قراردادهایشان رسیدگی کنند و هم مکان دیگری برای جابجایی پیدا کنند و عاجزانه از متولیان امر می‌خواهند این درخواست و مطالبه به حق آنها را پاسخ دهند تا بیش از این در این شرایط سخت کرونایی دچار ضرر و زیان نشوند...
انتهای پیام/2330/71/ی
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
