به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق در ادامه سلسله مباحث مهدویت با موضوع جمعه‌های مهدوی و شرح بایسته‌های عصر انتظار و در ادامه تبیین محبت به امام عصر (عج) طی یادداشتی عنوان کرد:
از عوامل جلب محبت، که تکمیل‌کننده مباحث قبل است، صدقه به نیت سلامتی امام زمان (عج) است که در روایات ما هم تأکید فراوانی بر آن شده است.
در فرهنگ دینی ما صدقه دادن به عنوان عامل دفع بلایا معرفی شده و برکات عظیمی دارد.
در روایات آثار فراوانی برای صدقه ذکر شده است از جمله آن که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «اَلصَّدَقَةُ تَدفَعُ البَلاء : صدقه، بلا را دفع می‌کند». همچنین بر پنهانی بودن آن هم تأکید شده است.
از دیگر برکات صدقه آن است که مرگ سخت و ناگهانی را مرتفع می‌کند. نزول رزق، برکت دیگر صدقه است. امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند:
«وَاسْتَنْزِلُوا اَلرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ»
با صدقه دادن رزق خود را [از آسمان] به پایین بکشید.
همچنین سفارش شده که با صدقه، بیماری‌ها را درمان کنید. شخصی از رسول خدا (ص) سؤال کرد که من دوست دارم بیمار نشوم، حضرت در پاسخ فرمودند: «فَأَکثِر مِنَ الصَّدَقَةِ ؛ صدقه فراوان بده».
ما پیرو شخصیت‌هایی هستیم که در رسیدگی به امر ضعفا و فقرا اسوه و زبانزد بوده و نسبت به مسائل مسلمین بی تفاوت نبودند. قرآن کریم یکی از ویژگی‌های مهم پیامبر (ص) را دلسوزی ایشان بیان می کند: عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ
مسائل و مشکلاتی که بر مردم رقم می خورد بر پیغمبر گرامی اسلام (ص) سخت و دشوار بود.
مشکلات جامعه اعم از مشکلات اقتصادی و اخلاقی برای ایشان گران تمام می شد. ایشان نمی توانستند ببینند که مسلمان ها در فقر فرهنگی و اقتصادی قرار دارند.
قطعاً کسانی که منتظر امام غایب هستند ـ که از نسل چنین پیغمبر دلسوزی است ـ باید در دستگیری از ضعفا و نیازمندان تلاش کنند.
بنابراین کسی می تواند منتظر امام زمان (عج) باشد که در رسیدگی به امور نیازمندان بی‌تفاوت نباشد. خصوصا در شرایطی که افراد نیازمند در فشار و سختی بیشتری هستند مثل شرایط کنونی حاکم بر جامعه ما، که مسئولیت سنگین تری متوجه همه ما است که با تدبیر رهبر فرزانه انقلاب امام خامنه ای و شروع حرکت عظیم وحدت و همدلی مومنانه در سراسر کشور، جای هیچ عذر و بهانه ای باقی نمانده است.
در حقیقت حرکت عظیم همدلی مومنانه از وظایف منتظران در عصر غیبت است که رنگ و بوی اجتماعی تری به خود گرفته است.
قرآن کریم انفاق آشکارا و پنهانی را از صفات مؤمنان معرفی می کند.
الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِى السَّرَّاء وَالضَّرَّاء
همان‌ها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند؛
پس دستگیری از مستمندان یک تکلیف کلی همگانی است. مؤمنان نباید نسبت به یکدیگر بی تفاوت باشند، یاران و منتظران حقیقی امام زمان (عج) کسانی بوده که به یاد فقرا و ضعفای جامعه هستند. آن‌ها با تأسی به امیر مؤمنان (ع) که نیمه‌های شب، کیسه‌های آرد و خرما را بین فقرا توزیع می‌کردند، به روش‌های آبرومندانه به یاری مستمندان می شتابند.
ابن عباس می گوید: شبی علی (ع) مشغول توزیع بسته های آرد و خرما بودند و من به دنبال ایشان می‌رفتم. عرض کردم افرادی که شما برای آن‌ها آذوقه می برید اکثراً از نهروانی‌ها و دشمنان شما هستند. امام فرمودند: می دانم. اگر آن‌ها در مسیر ولایت بودند دقت بیشتری به حالشان می شد.
این سیره رهبران الهی است که حتی نسبت به دشمنان خودشان هم اهل دستگیری بودند. در تاریخ آمده که وقتی سیدالشهداء (ع) در منزلگاه «شراف» با حُر، روبرو شدند اگر امام حسین (ع) به آن‌ها آب نمی‌دادند همه از تشنگی تلف شده بودند. هزار سرباز راه‌گم‌کرده تشنه به امر امام سیراب شدند و حتی بعد از آن دستور دادند که به مرکب های آن‌ها هم آب دهند.
مطایری می‌گوید:
من آخرین سرباز حر بودم که به منزلگاه شراف رسیدم، از شدت تشنگی روی زمین افتاده بودم و حتی قدرت نوشیدن آب هم نداشتم، دهانه مشک را گرفته بودم اما از شدت عطش نمی‌توانستم آن را کنترل کنم، در همین لحظات آقایی بالای سر من آمد و مشک را بلند کرد و گفت: من می‌ریزم و تو بنوش. آهسته آهسته آب را ریخت و من نوشیدم. ابتدا تصور کردم که یکی از همرزمانم در نوشیدن آب به من کمک کرده است اما وقتی سرم را بلند کردم حسین‌بن‌علی (ع) را بالای سر خود دیدم.
صدقه دادن برای سلامتی امام زمان (عج) یک عبادت مضاعف است؛ چرا که گویا دو عبادت در یک عمل واحد جمع شده است. عزیزترین فرد عالم امام عصر (عج) است و ما نسبت به ایشان مسئولیت داریم.
همان‌طور که برای خود صدقه می‌دهیم بسیار به جاست که بخشی از صدقاتمان را به نیت سلامتی امام زمان (عج) بپردازیم.
ایشان در توقیع شریفی می فرمایند:
«فَإِنَّا یُحِیطُ عِلْمُنَا بِأَنْبَائِکُمْ» علم ما بر احوال شما احاطه دارد.
ما بر همه کارهای شما واقف هستیم و چیزی از اعمال شما بر ما پوشیده نیست؛ بنابراین اظهار ارادت ما به محضر حضرت، عرضه می‌شود و قطعاً ایجاد محبت می کند.
یکی دیگر از راه‌های ایجاد ارتباط عاطفی با حضرت بقیةالله‌الاعظم (عج) تمسک و توسل به ادعیه و زیارات مهدوی است. انس با ادعیه مثل دعای عهد، زیارت آل یاسین، دعای فرج، دعا برای سلامتی حضرت، ذکر صلوات با عبارت «وَ عَجِّل فرجهم»، انس و الفت ما را با امام زمان (عج) زیاد می کند.
از عوامل جلب محبت امام زمان (عج) زیارت امام حسین (ع) و گریه برای سیدالشهدا (ع) است که ما را قطعاً مشمول محبت و لطف الهی و وجود مقدس امام زمان (عج) خواهد کرد.
حضرت ولی عصر (عج) در زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند:
«فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً»
[ای جد بزرگوار!] من هر صبح و شام در مصیبت شما ندبه می کنم و اگر اشک دیدگان من خشکیده شود در عزای شما به جای اشک خون گریه می‌کنم.
گفتیم که در قرار عاشقی، عاشق و معشوق یک‌رنگ می شوند. وقتی امام زمان (عج) با این توصیف برای مصیبت سیدالشهداء (ع) اشک می‌ریزند برای دلدادگانی که در عزای جد غریبش حسین (ع) اشک بریزند هم ارزش قائل می‌شوند؛ لذا زیارت امام حسین (ع) و مداومت بر گریه برای ایشان سبب ایجاد محبت می شود.
یکی دیگر از عواملی که در جلب محبت امام زمان (عج) مؤثر است نامگذاری فرزندان به نام ایشان و سایر اهل بیت (ع) است. در واقع ما با این نامگذاری، ارادت قلبی خود را به آستان اهل بیت (ع) اثبات می کنیم که خود ایجاد محبت می کند.
روایات فراوانی در بحث نامگذاری از ائمه به ما رسیده است که چند نمونه آن را ذکر می کنیم؛
شخصی خدمت امام صادق (ع) رسید و عرض کرد ما نام شما و نام پدران شما را برای خود و فرزندانمان انتخاب می کنیم. آیا این کار مفید است؟ امام صادق (ع) فرمودند آری مفید است؛
«هَلِ اَلدِّینُ إِلاَّ اَلْحُبُّ»
آیا دین، جز محبت [برای خدا] چیز دیگری هست؟
عصاره دین، محبت است. در یک جمله می‌توان گفت دین یعنی مجموعه‌ای از دستورات که ما را به سوی محبت سوق خواهد داد؛ چه محبت نسبت به یکدیگر و چه محبت نسبت به خود که البته در راستای رضایت پروردگار باشد.
در روایت دیگری حضرت علی بن موسی الرضا (ع) می فرمایند: خانه‌ای که در آن نام محمد باشد هر صبح و شام از اهل خانه به خیر و نیکی یاد خواهد شد؛ خانه‌ای که در آن نام محمد باشد صبح و شام ملائکه در ملکوت اعلی از اهل خانه به نیکی یاد می‌کنند؛ چرا که همین اسم هنگامی که بر زبان اهل منزل جاری می شود خانه را محل نزول برکت می کند.
یکی از وظایفی که پیامبر ص و اهل بیت (ع) به آن اشاره فرموده‌اند آن است که اولیا، خصوصاً پدرها، برای فرزندانشان نام نیک برگزینند.
اسامی که برگرفته از اولیا باشد، بذر محبت ایشان را در دل صاحب نام می‌نشاند؛ که اگر علاقه‌ای نبود این نام انتخاب نمی‌شد.
انتهای پیام/ ن
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
