بدهیهای دولتی از راهکارهای کوتاهمدت تا درمانهای بلندمدت
مهدی پازوکی / کارشناس بودجه
بدهیهای دولت واقعیتی است که اکنون در کشور ما وجود دارد و سازمانها، نهادها، اشخاص حقوقی و حقیقی زیادی هستند که پولی از دولت طلب دارند. برای نمونه یکی از عمدهترین این بدهیها، پولی است که دولت به بانکها بدهکار است. دولت برای رهایی از چنین بدهیهای سنگینی باید انضباط اقتصادی را به اقتصاد ایران بازگرداند. این انضباط اقتصادی در واقع انضباط پولی که در نظام بانکی باید اعمال شود، انضباط مالی که در بودجه باید لحاظ شود و انضباط اداری که باید در نظام اداری کشور اعمال شود را شامل میشود. نکته مهم در این میان این است که دولت اکنون باید در بسیاری از زمینهها اصلاحاتی جدی را اعمال کند. برای نمونه دولت میتواند در مراکز استانها از جمله تهران به عنوان پایتخت، تمامی خانههای سازمانی و مهمانسراها را فروخته و پول آن را وارد خزانه کشور کند. از درآمد حاصل از فروش این ساختمانها ۷۰ درصد را برای پرداخت بدهیهای خود به نظام بانکی و اشخاص حقیقی و حقوقی استفاده کند و ۳۰ درصد باقیمانده را به وزارتخانه یا سازمانی که ساختمانها متعلق به آن هستند، بدهد. به این ترتیب هم کارمندان آن سازمان از رفاه ایجادشده بیشتر استفاده میکنند و هم دولت جلوی رانت را میگیرد. اکنون در بسیاری از موارد کارمندان نهادهای دولتی خانه شخصی خود را اجاره داده و به خانهای که دولت در اختیار آنها قرار داده نقل مکان میکنند. این یک نمونه است که میتوان در کوتاهمدت استفاده کرده و هزینههای دولت را پایین آورد. قرار دادن خانههای سازمانی در اختیار مردم در شرایطی بود که در کشور ما نیروی متخصص به اندازه کافی وجود نداشت و برای استفاده از نیروی متخصص دولت مجبور بود سایر امکانات جانبی را در اختیار آنها قرار دهد. از این رو یکی از راهها مناقصه، فروش و وارد کردن درآمد حاصل از فروش این خانهها به خزانه است. این باعث کوچک شدن دولت و به سود منافع ملی است. در بلندمدت نیز راهی جز برگرداندن سلامت به اقتصاد کشور نیست و این بهجز با ایجاد انضباط مالی امکانپذیر نخواهد شد. اقتصاد ما اکنون گرفتار بهمریختگیهایی است که باعث ایجاد رانت و امتیازهای ویژه میشود. اگر این اقدامات انجام شود، میتوان به کاهش بدهیهای دولتی امیدوار بود.
ارسال نظر