به گزارش ایسنا، «تیگران بالایان» سفیر ارمنستان در اتحادیه اروپا در گفت‌وگویی، دلایل انتقاد ارمنستان به عملکرد سازمان پیمان امنیت جمعی را با توجه به بحران‌هایی که ایروان درگیر آن بوده است، برشمرد.

خبرگزاری نیوز آرمنیا گزارش داد که بالایان در گفت‌وگویی با روزنامه مسکو تایمز گفت: باید مشخص شود که چرا ارمنستان از سازمان پیمان امنیت جمعی مطالباتی داشته است. دلیل آن قره‌باغ نبود. پاک‌سازی قومی و اقدامات نظامی آذربایجان در در قره‌باغ نیز نبود. بلکه به دلیل اقداماتی بود که در قلمرو ارمنستان انجام شد. درخواست‌های ما از مه ۲۰۲۱ مطرح شد، وقتی که ارمنستان مورد حمله قرار گرفت و مواضعی که به آن حمله شد، در خاک ارمنستان بود. پس از درخواست کمک‌مان از شرکای سازمان پیمان امنیت جمعی، حتی منتظر پاسخی رسمی نماندیم. همین وضع درباره روسیه نیز صادق است.

او افزود: این اصلی‌ترین شکایت ما نسبت به سازمان پیمان امنیت جمعی است. این سازمان حتی قادر به صدور بیانیه نیست که در آن به نقض تمامیت ارضی ارمنستان اشاره شود. حالا وقتی می‌شنویم که سازمان پیمان امنیت جمعی آماده اعزام دیده‌بان‌هایی به مرز ارمنستان است، سوالی که ایجاد می‌شود، این است که به کدام مرزها؟ مرز کجاست؟ آیا سازمان پیمان امنیت جمعی و روسیه، ارمنستان را که یکی از اعضای اصلی این سازمان است، به داشتن مرز به رسمیت می‌شناسند؟ تا به حال که ما در اظهارات علنی یا غیرعلنی چیز درباره آن نشنیده‌ایم.

سفیر ارمنستان همچنین گفت: وقتی در قزاقستان (ژانویه ۲۰۲۲) شورش به پا شد، تنها چند دقیقه طول کشید که بر سر اعزام گروهی از نظامیان برای کمک به دولت قزاقستان به اتفاق نظر برسند. به نظرم، در صورت تمایلی زیاد، حتی با وجود تمایلی نه چندان زیاد هم می‌شد درباره حمله آذربایجان به ارمنستان به اتفاق نظری دست یافت. اگر ظرف چند ساعت انجام نمی‌شد، طی چند روز عملی بود.

او بیان کرد: وقتی ارمنستان رییس سازمان پیمان امنیت جمعی بود، تمامی اقدامات‌مان معطوف به تقویت این سازمان و جایگاه آن در عرصه بین‌المللی بود. من، شخصا، به عنوان سفیر ارمنستان در سازمان منع تسلیحات شیمیایی در لاهه، بیانیه مشترکی از سوی کشورهای سازمان پیمان امنیت جمعی در چارچوب شورای اجرایی سازمان منع تسلیحات شیمایی تنظیم کردم. این اولین باری بود که یکی از نمایندگان سازمان پیمان امنیت جمعی به یکی از نشست‌های سازمان منع تسلیحات شیمیایی دعوت می‌شد. حالا دیدن این که چطور سازمان پیمان امنیت جمعی ما را به حال خود رها کرده، دردناک است.

سازمان پیمان امنیت جمعی از کشورهای روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ارمنستان و بلاروس تشکیل شده است. از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در ۱۹۹۱، ایروان و مسکو متحدان نزدیکی بودند و ارمنستان میزبان یک پایگاه نظامی روسیه است. اما در یک سال گذشته و با مسلط‌ شدن جمهوری آذربایجان بر قره‌باغ کوهستانی در حمله‌ای کوتاه و سریع، روابط مسکو و ایروان به تیرگی گراییده است.

انتهای پیام