دلهره بزرگ ساکت الهامی در نساجی

 البته مذاکره که نه، چون آلکاراس برای همه مطالباتش جیبی ندوخته بود. شاید مالک باشگاه هم فکرش را نمی‌کرد که این مربی فقط به اندازه حقش طلب کند. اما این اتفاق افتاد تا ثابت کند بی‌خود او را جنتلمن نمی‌خوانند. آلکاراس با آن سابقه طولانی‌اش در لالیگا هیچ گاه نتوانست دانش و تجربه‌اش را در نساجی پیاده کند. شاید یک دلیلش هم آشنا نبودن و آشنا نشدن بازیکنان با تفکراتش بود.

حضور او بعد از رفتن مهدی رحمتی آرامشی را به سکو‌های ورزشگاه شهید وطنی برگرداند. اما هواداران نساجی نتیجه می‌خواستند و باخت خانگی آن هم با سه گل برای‌‌شان قابل هضم نبود. این مربی وقتی تیمش می‌باخت خودش را در عمل مقصر نشان می‌داد و هیچوقت داخل رختکن بازیکنی را به آن صورت مواخذه نمی‌کرد. به هرحال عمر مربیگری او در نساجی خیلی کوتاه بود و برخلاف خیلی از مربیان در فضایی کاملاً دوستانه از این تیم جدا شد.

گزینه اصلی آنها هم ساکت الهامی بود. البته نه به این دلیل که سکو‌ها بعد از باخت خانگی به مس رفسنجان صدایش کردند، بلکه او قبل از آلکاراس گزینه اصلی بود اما چون با مس رفسنجان قرارداد قابل ملاحظه‌ای داشت، امکان جدایی‌اش نبود. الهامی برای اینکه علاقه‌اش به نساجی را نشان دهد قراردادی سفید تا پایان فصل امضا کرده تا مالک باشگاه به اختیار خودش عددش را بنویسد.

حالا ساکت به تیمی برگشته که اولین قهرمانی آنها را در جام حذفی به ارمغان آورده است. اما این مربی خیلی خوب می‌داند که باید نتیجه بگیرد. این تیم در مکان پانزدهم جدول قرار دارد و اختلافش با تیم سیزدهم(پیکان) دو امتیاز است. ساکت مدعی شده که لیست خروجی ندارد اما از لیست ورودی حرفی نزده است. او امروز جلسه‌ای را در همین خصوص با مدیران باشگاه خواهد داشت. از گوشه و کنار خبر می‌رسد که او چند بازیکن حاضر در جام ملت‌های آسیا را در نظر دارد. بازیکنانی که البته ایرانی نیستند و بعید به نظر می‌رسد باشگاه نساجی توان خرید آنها را داشته باشد. هر چند نساجی دو جای خالی دارد مگر اینکه بخواهند لیست‌شان را خالی کنند.