مخالفت طالبان با تمدید آتش‌بس، اعمال فشار بر کابل است/ پاکستان صحنه‌گردان این روزهای افغانستان/ منتظر تشدید عملیات‌ها باشید

«پیرمحمد ملازهی» تحلیلگر ارشد مسائل افغانستان در تشریح دلایل مخالفت طالبان با درخواست آمریکا و سازمان ملل برای تمدید آتش‌بس در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: در افغانستانِ امروز آنچه به وقوع پیوسته است ریشه در تضاد قدرت دارد؛ این بدان مفهوم است که از یک سو طالبان به دنبال کسب قدرت است و از سویی دیگر دولت افغانستان هم به دنبال آن است تا قبضه قدرت را از دست ندهد. در این میان اینکه طالبان به مدت سه روز آتش‌بس سراسری در افغانستان اعلام می‌کند، نشان می‌دهد که آنها به دنبال مانور قدرت در سراسر این کشور هستند اما اینکه جریان مذکور اعلام می‌کند با تمدید مدت آتش‌بس مخالف است به نوعی نشان می‌دهد که طالبان نمی‌خواهد اهرم فشار علیه دولت و نیروهای خارجی که همان عملیات‌های میدانی است را از دست بدهد. توجه داشته باشید که طالبان اساساً تمام قدرت را می‌خواهد نه بخشی از آنرا و به همین دلیل هم اکنون در حال زورآزمایی با دولت افغانستان هستند.

وی ادامه داد: اینکه آیا طالبان موفق می‌شود تمام قدرت را به نفع خود مصادره کند یا خیر مسئله‌ای است که بستگی به شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی امروز دارد. جامعه ملل امروز دیگر اجازه نمی‌دهد که طالبان تمام قدرت را در افغانستان به دست بگیرد؛ چراکه در این کشور به غیر از طالبان، احزاب و قومیت‌های متنوع دیگری وجود دارد که اگر تمام قدرت را به این جریان بدهند، علناً سایر قومیت‌ها و مذاهب نادیده گرفته می‌شوند و حتی ممکن است جنگ داخلی به راه بیافتد. نکته‌ای که در این میان باید به آن اشاره کرد این است که داده‌های فعلی نشان می‌دهد که پاکستان صحنه‌گردان تحولات افغانستان است و تشدید حملات به نوعی نشان می‌دهد که اسلام‌آباد به اهداف مدنظر خود دست پیدا نکرده است و خیلی هم با طرح صلح سراسری افغانستان موافق نیست. این در حالی است که پاکستانی‌ها می‌کوشند تا نفوذ هند در افغانستان را در ابعاد مختلف قطع کنند.

این کارشناس مسائل جنوب شرق آسیا تصریح کرد: واقعیت این است که در افغانستان پس از کنار رفتن دولت فعلی، مساله حکومت موقت مطرح است و پس از حکومت موقت بحث انتخابات سراسری به میان می‌آید. بر این اساس باید توجه کنیم که طالبان اساساً دو راهکار برای حل بحران افغانستان در دست دارد؛ نخست راه‌حل سیاسی است و دوم راه‌حل نظامی. طالبان هر دو راه‌حل را مدنظر دارد و به دنبال آن است تا بتواند از این طریق در بالاترین سطح، اقدام به امتیازگیری کند. آنها به دنبال تصرف کابل به وسیله عملیات‌های نظامی نیستند اما عملیات‌های طالبان در سراسر افغانستان به دولت این کشور و به خصوص ایالات متحده آمریکا می‌فهماند که طالبان در حال بالا بردن حجم و اندازه فشار خود هستند تا بتوانند در کنفرانس استانبول بیشترین امتیاز را کسب کنند. لذا آنها صراحتاً به طرفین اجلاس استانبول اعلام می‌کنند که اگر به آنها امتیاز داده نشود بدون تردید تشدید عملیات‌ها را تجربه خواهند کرد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در این میان عده‌ای معتقدند که سازمان تروریستی القاعده و بخشی از داعش با شبکه حقانی ارتباط دارند و به همین دلیل ما شاهد یک فاز جدید از عملیات‌های میدانی طالبان هستیم. در این میان باید توجه کرد که تنها سه طرح در کنفرانس استانبول وجود دارد؛ نخست طرح مسکو است، دوم طرح آمریکا است و سوم هم طرح دولت افغانستان. طالبان به این نتیجه رسیده که اگر در کنفرانس استانبول به آنچه که می‌خواهد برسد مسائل در همین نقطه تمام می‌شود و اگر هم اوضاع اینگونه جلو نرود دست به حملات شدیدتر نظامی خواهد زد. بحث بعدی، خروج ایالات متحده از افغانستان است که برای طالبان به مانند یک خبر خوش می ماند. در این میان آمریکایی‌ها به دنبال آن هستند که یک خروج ایمن پیروزمندانه از افغانستان به دنیا نشان دهند و در مقابل طالبان دست به سلاح شده است. بدون تردید خروج آمریکا از منظر روانی بر طالبان تاثیر خواهد گذاشت و آنها فکر می‌کنند که دست بالا را در معادلات دارند. لذا به همین دلیل است که نه تنها آتش‌بس را تمدید نمی‌کنند، بلکه میزان عملیات‌های آنها هم در حال افزایش است.