پرسپولیس و پارادوکس مدافعان میانی؛ ستاره‌های منجی یا پاشنه آشیل؟
زمان مطالعه: ۲ دقیقه

پاشنه آشیل پرسپولیس در شکست مقابل آلومینیوم خط دفاعی این تیم بود.

داستان مدافعان میانی پرسپولیس در این فصل سمبل و نماد مشخص یک پارادوکس است. سه مدافع ملی پوش با تخصص بازی در قلب خط دفاعی که هر سه متخصص در زدن پنالتی و متبحر در استفاده از ضربات ایستگاهی هستند. مرتضی پورعلی‌گنجی، محمدحسین کنعانی‌زادگان و گیورگی گولسیانی در تمام سال‌های اخیر مدافعانی مطمئن و گلزن برای تیم‌هایشان بودند. انتظار می‌رفت این فصل پرسپولیس با این سه بازیکن هیچ مشکلی در دفاع نداشته باشد اما دقیقاً برعکس! اول که پورعلی گنجی مصدوم شد، بعد ستاره گرجستانی و کنعانی هم در این فاصله بارها به حاشیه رفته یا محروم شده است! از جانشینان آنها یعنی فرجی و نعمتی هم حرف نزنیم بهتر است.

در اراک اما داستان جور دیگری بود. زوج قلب خط دفاعی پرسپولیس در ضعیف‌ترین نمایش عمر خود مقصر اصلی روی هر چهار گل تیم میزبان بودند. آنها نه در یارگیری موفق عمل کردند و نه در نظم دهی به خط دفاع که از بازیکنانی با این اسم و رسم و تجربه بسیار بعید بود. اما وقتی داستان به ضربات پنالتی رسید، دوباره مدافعان قهرمانان پرسپولیس شدند. در فوتبال همه می‌دانند که پنالتی اول و آخر در ضربات پنالتی چقدر مهم است همه تیم‌ها بهترین پنالتی زن خود را برای ضربه اول و آخر انتخاب می‌کنند.

در سال‌های اخیر این دو مدافع جانشین مهدی ترابی به عنوان پنالتی زن پرسپولیس شده‌اند. خود ترابی از زمین بیرون رفته بود وگرنه قرار بود پنالتی دوم یا سوم را او بزند. کنعانی طبق انتظار پنالتی اول را زد که به گل تبدیل شد. دانیال اسماعیلی فر خراب کرد، پرسپولیس شانس داشت که آلومینیوم هم یک پنالتی از دست داده بود. اسدبیگی پنالتی را گل زد، او که در جریان بازی هم یک شلیک تماشایی را به گل تبدیل کرده بود. سپس گولسیانی برای پنالتی چهارم آمد که او هم گل زد و پنالتی پنجم به مدافع ذخیره یعنی فرشاد فرجی رسید.

وقتی مدافع ذخیره هم پنالتی خود را گل کرد، این پارادوکس در ذهن طرفداران پرسپولیس ایجاد شد که چرا و چطور خط دفاعی که مقصر هر چهار گل میزبان بود، با بازیکن ذخیره خود هم پنالتی را گل می‌کند اما در همان ضربات پنالتی مدافع راست فیکس تیم باعث ناکامی و شکست می‌شود؟ اصلاً بازیکنانی که برای زدن پنالتی در آن شرایط حساس و تحت فشار بعد از ۱۲۰ دقیقه بازی چنین تمرکزی دارند، چرا در طول مسابقه مرتکب چنان اشتباهاتی شدند؟

بیشتر بخوانید: چه گلی زد این اورونوف؛ پورسانت دلاری و بازارگرمی زمستانی حلال باشد!/ داغ نکونام بعد هر بازی پرسپولیس تازه می‌شود

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظرات

  • منتشرشده: ۲
  • در صف بررسی: ۰
  • غیرقابل‌انتشار: ۲
  • دنبال زیر بغل مار نباشیم: IR ۱۵:۳۴ - ۱۴۰۳/۰۲/۰۹
    مشکل مدافعین ما نزدن ضربات سره. دو سه ساله که نمیتونن توپهای بلندو بزنن یا درست دفع کنن. اینا یا مشکل زمانبندی پریدن دارن یا ترس از سر به سر شدن. گولسیانی و نعمتی هر چی تو محوطه جریمه حریف خوبن تو محوطه جریمه خودمون بد و افتضاحند.  هنانوفم که کلا جزو قاذوراته. البته نقش هافبک دفاعیها و مدافعین کناری رو نمیشه نادیده گرفت. هر وقت ارنج اولیه و تعویضها اشتباه بوده به مدافعین وسط فشار اومده و هر وقت هافبکها خوب و رو به جلو بودن کمترین آسیبی متوجه دفاع و دروازه‌بان شده. اوسمار تعویضاش اشتباه بود ولی مدافعی که مشکل قد نداره حق نداره رو سرش سر بزنن یا توپو نباید جایی دفع کنه که بازیکن حریف وایساده. گولسیانی و هنانوف بارها توپو جایی انداختن که موجب موج بعدی حمله حریف شده. پیرارسال مدافعینمون فاجعه بودن تو سیستم مزخرف یحیی. باید تو تمرینات با مدافعین وسط به صورت تخصصی کار بشه و انقد تو تمرینات سانتر کنن و ضربه ایستگاهی بزنن که ترسشون بریزه و استاد سلمونی بشن. مدافع و دروازه‌بان و مهاجم اینجوریه که میتونن تجربه کسب کنن. در کل همه چی برمیگرده به هد تیم که تصمیم اشتباهش تیمو میکشه یا زنده میکنه.
  • دنبال زیر بغل مار نباشیم: IR ۱۵:۳۵ - ۱۴۰۳/۰۲/۰۹
    یحیی نه تنها سیستم بازی و تمریناتش اشتباه بود بلکه ارنج اولیه و تعویضاشم اشتباه بود. اوسمار باز بهتره.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی