خالق آکی‌یف شاعر مشهور؛ استاد برجسته بداهه نوازی، عاشیق و قوموزچی به سال ۱۸۸۳ میلادی در روستای قولجیگاچ منطقه جومگال (نارین فعلی) قرقیزستان متولد شده است.
آکی‌یف در قامت یک خبره هنر ملی شفاهی، همواره در آثار خود و با سروده‌ها و ابیاتی تلخ علیه بی‌عدالتی و ظلم تاخته است. از ۱۲ سالگی برای ثروتمندان و مناپ (بزرگان) محلی کار کرده و از همان سال‌ها به سروده‌ها و شعرهای شاعران معروف که در جشن‌ها و مناسبت‌های مختلف برگزار می‌شد؛ به دقت گوش می‌داد.
توقتوغول ساتیلغان‌اف که او نیز یکی از برجسته‌ترین شاعران تاریخ ادبیات قرقیزی به حساب می‌آید، بر شکوفایی هنر آکی‌یف تأثیر شگرفی گذاشت. آکی‌یف نخستین بار در ۱۳ سالگی با توقتوغول ملاقات کرد. او همچنین در ۱۸ سالگی در مسابقات شعر خوانی شرکت کرد و به عنوان یک شاعر در منطقه خود شهرت فراوانی به دست آورد.
خالق آکی‌یف در آثار خود به موضوعات فقر و بی‌عدالتی اجتماعی توجه خاصی داشته است. «زندگی‌ای که در زاغه‌ها سپری شد» و «در خانه چیبالا» از جمله نمونه‌هایی از شعرهای این شاعر هستند که در آنها می‌توان انعکاسی از موضوعات یادشده را به عینه مشاهده کرد.
خالق آکی‌یف از سال ۱۹۲۶ میلادی در تئاتر و فیلارمونیک تازه ساخته شده قرقیزستان فعالیت خود را شروع کرد. در آن زمان اکثر اشعار وی ضبط می‌شد. موضوعات مختلف اشعار وی توجه مردم را به خود جلب کرد، اما مهم‌ترین مولفه‌ای که باعث شد قرقیزی‌ها به او توجه ویژه نشان دهند، فراوانی آثار او با موضوع وطن دوستی است.
«استاد بزرگ»، «روز مبارک»، «قرقیزستان»، «ما کی هستیم» و… از جمله اشعار او با موضوع و بن‌مایه وطن دوستی است. او در سال‌های جنگ جهانی دوم با اشعار خود مردم را برای مبارزه با نازی‌ها فرا می‌خواند.
سال ۱۹۳۶ میلادی اشعاری از آکی‌یف در صفحات ادبی و فرهنگی مطبوعات منتشر شدند. انتشارات دولتی قرقیزی در همین سال نخستین مجموعه اشعار خالق را منتشر کرد. «اشعار عاشیق» سال بعدش یعنی ۱۹۳۷ منتشر شد.
سرانجام این شاعر و هنرمند عاشیق برجسته تاریخ قرقیزستان به سال ۱۹۵۷ میلادی و در سن ۷۰ سالگی چشم از جهان فرو بست و مردم قرقیز را سوگوار خود کرد.
نظر شما