پشت پرده محرومیت گران‌قیمت ویسی؛ بچه سردار مملکت باید بمیرد؟ حفاظت اطلاعات بازی‌ها را رصد کند!
منبع : طرفداری
طرفداری | کمیته انضباطی عبدالله ویسی را به پرداخت 2 میلیارد تومان محکوم کرد.
هفته گذشته حواشی مختلفی در مورد ابراهیم سلجوقی، بازیکن فولاد خوزستان ایجاد شد. بازیکنی که زیر 20 دقیقه در طول چند فصل اخیر برای فولاد به میدان رفته است اما نام او در لیست باشگاه خوزستانی دیده می‌شود. ظاهرا سلجوقی فرزند یکی از سرداران نظامی ایران است و همین موضوع باعث شده تا حواشی مختلفی برای فولاد ایجاد شود.
عبدالله ویسی پس از بازی با آلومینیوم اراک مصاحبه تند و تیزی انجام داد که درنهایت باعث شد او به پرداخت 2 میلیارد تومان محکوم شود. عبدالله ویسی گفت:
ما نمی‌خواستیم ببازیم و برنده به اهواز برگردیم و خدا را شکر نباختیم ولی آدم حرص می‌خورد که می‌گوییم روح ورزش سالم و پاک است اما کمیته انضباطی، کمیته اخلاق و فدراسیون فوتبال مگر نمی‌تواند ببیند که بازی‌ها چگونه برگزار می‌شود، شورای امنیت ملی و حفاظت اطلاعات بیاید وسط! حفاظت اطلاعات ما بسیار قوی است و می‌خواهم بیاید تا نگذارد حق کسی خورده شود. در جلوی دوربین طوری دیگر حرف می‌زنیم اما بازیمان مدل دیگری است. این حق خوری و ظلم به فوتبال است. انتظار داریم از کمیته اخلاق، کمیته انضباطی و فدراسیون فوتبال که بازی‌ها را رصد کنند. اینکه هر اتفاقی در بازی می‌افتد همان مسئله‌ای است که هم من می‌دانم و هم شما می‌دانید. لطفاً جمع کنید و اجازه ندهید حق کسی خورده شود. نه فقط لیگ برتر و قهرمانی بلکه در سقوط و لیگ‌های دیگر همینطور!
می‌گویند بچه فلان سردار در فولاد خوزستان است. من نه سیاسی هستم و نه کاری دارم اما بچه سردار است و از ۵ سالگی در پایه بود و آمد به بزرگسالان فولاد؛ آن موقع پدرش سرباز بود اما از کجا می‌دانست سردار می‌شود؟ نمی‌خواهم طرف کسی را بگیرم اما تیم من را به حاشیه می‌برید. این ظلم به فوتبال است. مگر گناه دارد که پدرش سردار است؟ پسر من می‌خواست فوتبالیست شود اما آنقدر گفتند ویسی پارتی بازی می‌کند، الان در خوزستان بیکار می‌گردد. چون پدرش سردار است باید برود بمیرد؟ اگر رئیس دانشگاه بود، بچه سردار است، اگر دکتر می‌شد، بچه سردار است. این زشت است و من دارم حق را می‌گویم. گفتند چون تاج اصفهانی است، سپاهان قهرمان می‌شود؛ الان سوال این است که قهرمانی سپاهان کو؟ برویم جای دیگر را درست کنیم و خودمان را به آن راه نزنیم.
